هدف استاندارد حسابداري شماره 4 ،اطمينان از بكارگيري معيارهاي شناخت و مباني اندازه گيري مناسب در مورد دخاير، بدهي هاي احتمالي و دارايي هاي احتمالي و نيز افشاي اطلاعات كافي در يادداشتهاي توضيحي براي درك بهتر ماهيت ، زمان بندي مبلغ آنها توسط استفاده كنندگان صورتهاي مالي مي باشد.
اين استاندارد ، ذخاير را به عنوان بدهي هايي تعريف كرده است كه زمان تسويه و يا تعيين مبلغ آن توام با ابهام نسبتا قابل توجه مي باشد. اصطلاح “ذخيره” در مورد اقلامي از قبيل كاهش ارزش دارايي ها و مطالبات مشكوك الوصول نيز بكار مي رود. اين اقلام مبلغ دفتري داراييها را تعديل مي كند و مشمول اين استاندارد نيست.
اين استاندارد درمورد ذخيره تجديد ساختار (شامل عمليات متوقف شده) كاربرد دارد. هنگامي كه تجديد ساختار منطبق با تعريف عمليات متوقف شده باشد، طبق استاندارد حسابداري شماره 31 با عنوان “دارايي هاي غير جاري نگهداري شده براي فروش و عمليات متوقف شده” موارد افشاي بيشتري ضرورت دارد.
اصطلاحات ذيل در استاندارد حسابداري شماره 4 (ذخاير ، بدهي هاي احتمالي و دارايي هاي احتمالي ) با معاني مشخص زير بكار رفته است:
ذخيره :
نوعي بدهي است كه زمان تسويه ويا تعيين مبلغ آن توام با ابهام نسبتا قابل توجه است.
بدهي:
عبارت از تعهد انتقال منافع اقتصادي توسط واحد تجاري ، ناشي از معاملات يا ساير رويدادهاي گذشته است. ادامه مطلب...
حسابداري اجاره ها